Refleksyjnie i zimowo...

Zimowo, pięknie i biało zrobiło się wokoło, taka aura pełna nostalgii, nieskazitelnej czystości, która w blasku słońca wręcz bije po oczach, sprzyja nie tylko spacerom i chwytaniu w kadrach aparatu piękna natury, ale sprzyja pewnym refleksjom i przemyśleniom. 

Nasze życie to pasmo nieustannych decyzji, i tych ważniejszych i tych mniej ważnych, i tych życiowych i tych codziennych...nigdy nie wiemy, czy dana decyzja podjęta w tej chwili będzie dobra czy nie...to jak zwykle czas pokaże;) 

Często zastanawiam się nad tym czym kierujemy się, czym kieruję się ja w podejmowaniu konkretnych decyzji. Czy jest to rozsądek, czy głos serca, a może raz jedno, raz drugie.

Z pewnością doświadczenia życiowe, to w jakiej rodzinie się wychowaliśmy, jakich ludzi po drodze spotkaliśmy wpływa na nasze ustosunkowanie do życia, do podejmowania decyzji jako takich...

Moje własne doświadczenia życiowe, przemyślenia, doprowadziły mnie do wniosku jednego i na ten moment niepodważalnego: MOJE NAJLEPSZE DECYZJE ŻYCIOWE, DECYZJE KTÓRE PRZYNIOSŁY MI ZADOWOLENIE, RADOŚĆ I SPEŁNIENIE TO DECYZJE PODJĘTE POD WPŁYWEM GŁOSU SERCA...

Te podjęte pod wpływem rozsądku, czyichś rad, z pewnością były ważne i miały wpływ na to gdzie jestem dzisiaj, ale nie koniecznie były dla mnie dobre i nie koniecznie miały korzystny finał.

Dlaczego o tym piszę, myślę?...ano dlatego, że przede wszystkim chcę się podzielić swoimi doświadczeniami, chcę przekazać Wam, przekazać światu, że warto iść za głosem serca, nie bać się podejmować nawet ryzykownych decyzji, a gdy się nie udaje, nie poddawać się, tylko iść do przodu, tak się składa, że właśnie wtedy świat zaczyna nam sprzyjać, zaczynają pojawiać się w naszym życiu osoby przyjazne, a sytuacje i wydarzenia najzwyczajniej w świecie sprzyjają nam i wszelkim okolicznościom...

Mam dwie córki, przed nimi życie, mnóstwo decyzji do podjęcia, masa ludzi do poznania, sytuacji i okoliczności do zgłębienia...jak potoczą się ich losy, czy odnajdą swoje szczęście? Nie wiem, po prostu nie wiem. Wiem jedno będę zawsze im mówiła żeby były sobą, słuchały nie tego co inni o nich mówią, tylko swego serca, aby podążały drogą która jest im najbliższa, aby nie bały się wyrażać swojego zdania, szanując jednocześnie zdanie innych, aby nie naprawiały świata od innych., ale od siebie. Aby żyły i traktowały innych tak, jakby same chciały być traktowane...aby nigdy się nie obrażały i nie oceniały, a z popełnionych błędów  wyciągały wnioski...
Wiem, że w dzisiejszym świecie, po którym trzeba stąpać "twardo" nie jest to łatwe do wprowadzenia, ale wiem, że warto być sobą i być  po prostu dobrym człowiekiem.

Każdy z nas obdarzony jest wolną wolą oraz posługuje się rożnymi rodzajami inteligencji. Różnimy się jednak stopniem ich rozwinięcia.
Dlatego trzeba obserwować bacznie swoje dzieci od najmłodszych już lat, jakie mają w sobie talenty, jakie cechy charakteru,  jak odnajdują się w dzisiejszym świecie, jak reagują na porażki i jak przyjmują sukcesy, jak wygląda ich wiara w siebie i czy łatwo ją zachwiać, jaka jest ich wrażliwość i inteligencja emocjonalna...
I tak kierować, tak wspierać i pomagać w ich rozwoju, aby dokonywały wyborów same, nie pod presją, nie z rozsądku i nie z chorych ambicji rodziców, nauczycieli, czy rówieśników. To mają być ich wybory, ich decyzje, ich błędy oraz ich sukcesy, a my rodzice, moim zdaniem jesteśmy po to, aby ich wspierać, umacniać i pomagać wtedy kiedy tego oczekują i potrzebują.
Choć w teorii brzmi to pięknie  i wydaje się łatwe, to nie jest to proste.  Ciężko jest patrzeć jak dziecko cierpi, jak ponosi porażki, jak mu się coś nie udaje. Ale taka nauka jest najlepsza, błędów i złych wyborów nie unikną żeby nie wiem co, dlatego lepiej jest gdy są to ich błędy, ich decyzje ich wnioski.
Naszym zadaniem jest zawsze, nawet gdy już sił brak, powtarzać że dadzą radę, że są silne mądre i jedyne w swoim rodzaju.  Pomagać wstać po każdym upadku i starać się ze wszystkich sił nie mówić...a nie mówiłam.
Nie ma dzieci gorszych, lepszych,wszystkie są cudowne tylko każde inne, każde dorasta i doświadcza życie po swojemu:) Pozwólmy im na to...
Przytoczę Wam słowa mojej córci gdy dostała pierwszą złą ocenę w swoim życiu ( była to literka D w pierwszej klasie). Pani z wielkim smutkiem mówi do mojej córci: Amelko, tak mi przykro, że Ci nie wyszło, że dostałaś złą ocenę...na co moja córka odpowiedziała: niech się Pani nie martwi, ja mam całe życie żeby ją poprawić:))))
Nie tylko rozczuliła Panią, mnie i całą resztę, ale stwierdziła największą prawdę życiową...mamy całe życie żeby coś zacząć, naprawić i w coś uwierzyć. Dzieci są najmądrzejsze, najpiękniejsze i najukochańsze, tylko musimy nauczyć się ich słuchać bo w nich tkwi mądrość życiowa, którą my dorośli czasami na skutek pędzącego, zagmatwanego życia po prostu tracimy...
(A tak na marginesie tę literkę D poprawiła bardzo szybko, bo z kolejnego testu z tej samej tematyki dostała już B+)

Zatrzymajmy się, codziennie, choć na chwilę, dla dzieci, dla siebie, dla świata...
rozpuśćmy ulubioną kostkę kąpielową i zanurzmy się przy blasku świec w pachnącej kąpieli, zapalmy świece w domu, na zewnątrz, otulmy się pledem i ulubionym zapachem,  porozmawiajmy, zagrajmy w ulubioną grę i obserwujmy dzieci... w skupieniu i ciszy, bo wychowujemy przyszłość świata, niech to będzie przyszłość jak najlepsza, żyjąca zgodnie ze sobą, bez sporów, gniewu wojny i nienawiści,  wychowujmy je tak, aby dały światu to co najlepsze, dały siebie ...szczęśliwych i dobrych po prostu:)

...i obyśmy wszyscy razem i każdy z osobna znaleźli spokój wewnętrzny i choć może to porównanie nie na miejscu, ale tak jak moje koty odnaleźli swoje miejsce na ziemi:)

W tym nastrojowym i pięknym zimowym klimacie żegnam Was dziś i życzę pięknej spokojnej  niedzieli, udanego słonecznego tygodnia i czasu...dziś dobra najbardziej pożądanego:)
Dziękuję że jesteście:)